φυμάτωμα

το, Ν

ιατρ. ογκοειδής συμπαγής φυματιώδης εστία με τυροειδοποιημένο ή ασβεστοποιημένο κέντρο, περιβαλλόμενο από κοκκιωματώδη ή ινώδη ιστό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φύμα, φύματος + κατάλ. -ωμα (πρβλ. αιμάτ-ωμα). Η λ. είναι απόδοση ξεν. επιστημον. όρου, πρβλ. αγγλ. tuberculoma].